Kuadri ligjor

Legjislacioni shqiptar, dhe në veçanti Ligji nr.9901 i 14 Prillit 2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare” parashikon mundësinë e krijimit të ndërmarrjeve tregtare në Shqipëri si me përgjegjësi të kufizuar (Marrëdhëniet me funksionësi të kufizuar – Sh.p.k) dhe për aksionet (Shoqeri Aksionare – Sh.A) si dhe mundësinë e krijimit të degëve (degëve) dhe zyrave përfaqësuese të kompanive të huaja, për të cilat të njëjtat procedura regjistrimi duhet të miratohen në Regjistrin e Kompanive të Republikës së Shqipërisë (QKB- CNI).

Ligji nr.9901 është referencë ligjore për shoqëritë tregtare. Ky ligj frymëzohet në parim nga disiplina që përmbahet në ligjet tregtare franceze, italiane, gjermane dhe angleze. Qëllimi kryesor është promovimi dhe inkurajimi i zhvillimit të kompanive private në Shqipëri, si dhe përshtatja e legjislacionit shqiptar me atë në fuqi në vendet e Bashkimit Evropian. Ligji Nr. 9901 nuk zbatohet për organizatat jofitimprurëse (shoqatat dhe fondacionet), të cilat rregullohen me ligjin nr.8878, të 7 majit 2001 “Për organizatat jofitimprurëse”, siç paraqitet më poshtë në kapitullin vijues “Organizatat asnjë fitim ”.

Kompanitë tregtare

Për të krijuar dhe organizuar një kompani tregtare në Shqipëri, investitori (gjithashtu i huaj) mund të zgjedhë nëse: (i) të krijojë një kompani tregtare (kompani kolektive, partneritet të kufizuar, kompani me përgjegjësi të kufizuar, shoqëri aksionare); (ii) të krijojë një degë, degë ose zyrë përfaqësuese; ose (iii)

krijoni ndërmarrje të përbashkëta dhe kompani de fakto.

Kompania personale

(Tregtari)

Ndërmarrja personale është mënyra më e lehtë për të drejtuar një biznes në Shqipëri. Për ta vendosur atë, investitori i huaj duhet së pari të regjistrohet në QKB-CNI duke paraqitur një kërkesë të thjeshtë me të dhënat personale të aplikantit, adresën në Shqipëri, veprimtarinë tregtare që synon të fillojë dhe regjistrimin e nënshkrimit.

Kërkesa, së bashku me një dokument të identitetit të vlefshëm, mund të paraqitet nga investitori në QKB-CNI të rrethit kompetent, ku do të fillojë veprimtarinë tregtare.

Kompania personale siguron një përgjegjësi të pakufizuar për borxhet e kontraktuara nga sipërmarrësi që zotëron kompaninë.

Shoqëri me përgjegjësi të kufizuar

(Kërkoni me vëmendje të kufizuar – Sh.p.k)

Kompania me përgjegjësi të kufizuar (Sh.p.k) është forma më e zakonshme juridike e zgjedhur nga sipërmarrësit e huaj dhe investitorët që hyjnë në tregun shqiptar. Konsiderohet lloji i kompanisë tipike që duhet të miratohet për një të ashtuquajtur projekt fillestar në treg.

Për krijimin e një kompanie me përgjegjësi të kufizuar kërkohet një kapital fillestar minimal prej 100 lekësh (afërsisht 0,99 USD ose 0,71 EUR). Mund të përbëhet nga një ose më shumë aksionarë, persona fizikë ose juridikë, të cilët do të jenë përgjegjës vetëm në përpjesëtim me kapitalin aksionar të pajtuar. Kontributet mund të jenë në para ose në ndonjë aktivitet tjetër, me përjashtim të kontributeve në shërbime që nuk lejohen.

Vendimet që lidhen me strategjitë tregtare të kompanisë janë përgjegjësi e mbledhjes së aksionarëve, ndërsa menaxhimi i zakonshëm kryhet nga një ose më shumë drejtorë të caktuar nga i njëjti mbledhje, madje edhe në mesin e jo aksionarëve. Ligji kërkon përgatitjen e pasqyrave vjetore financiare, dhe për shoqëritë me përgjegjësi të kufizuar, me fitime mbi një kufi të caktuar, është e detyrueshme të emërohen auditorët që do të kujdesen për përgatitjen e pasqyrave vjetore financiare.

Kompanitë me përgjegjësi të kufizuar mund të shndërrohen në partneritete ose shoqëri aksionare me rezolutë të mbledhjes së përgjithshme, pas miratimit të pasqyrave financiare të dy viteve të fundit financiare.

Shoqëri aksionare

(Shoqëria aksionare – Sh.A.)

Një shoqëri aksionare shqiptare (Sh.A.), për dallim nga kompanitë me përgjegjësi të kufizuar, do të kishte mundësinë të ofrojë aksionet e saj në treg. Një shoqëri aksionare duhet të përfshihet me një kapital fillestar minimal prej 3.5 milion lekësh (afërsisht 25,700 €) nëse synon të ofrojë aksionet e tij në treg; ky kapital minimal duhet të jetë së paku 10 milion (afërsisht 73,530 Euro). Kapitali fillestar ndahet në aksione dhe aksionarët janë përgjegjës për humbjet vetëm në masën e pjesëmarrjes së tyre. Së paku ¼ e vlerës nominale të aksioneve që përfaqësojnë kontributet në të holla dhe të gjitha kontributet në natyrë duhet të paguhen kur kapitali të regjistrohet; organi drejtues i kompanisë do të vendosë për transferimin e pjesës tjetër.

Vendimet kryesore zakonisht merren nga mbledhjet e përgjithshme të aksionarëve, të cilat mund të jenë të zakonshme ose të jashtëzakonshme. Aksionarët mund të ndryshojnë statutin e shoqatës vetëm me një mbledhje të jashtëzakonshme.

Administrimi dhe sistemi i administrimit të një shoqërie aksionare mund të jetë i dy llojeve: monistë ose dualist.

Kompanitë që miratojnë sistemin e një nivelit të menaxhimit kanë një bord drejtorësh dhe drejtorë me funksione të kontrollit të menaxhimit. Në vend të kësaj, kompanitë që zgjedhin sistemin dualist, kanë, përveç bordit të drejtorëve dhe drejtorëve, edhe një bord mbikëqyrës me funksione kontrolli.

Bordi i Drejtorëve është përgjegjës për marrjen e të gjitha vendimeve strategjike për administrimin e kompanisë, në përputhje me dispozitat e statutit të shoqatës dhe vepron nën mbikëqyrjen e bordit të mbikëqyrësve.

Një shoqëri aksionare mund të lëshojë kategori të ndryshme të aksioneve, në varësi të kufizimeve që duhet të respektojnë të gjithë aksionarët në lidhje me të drejtën e votës në përpjesëtim me aksionet e tyre përkatëse në mbledhjet e mbledhjes së përgjithshme.

Dega (ose Degët) – Zyrat e Përfaqësuesve

Përveç llojeve të kompanive të parashikuara, një investitor i huaj mund të preferojë të krijojë një degë ose një zyrë përfaqësimi në Shqipëri. Të dy degët / degët dhe zyrat përfaqësuese në Shqipëri kanë të njëjtin personalitet juridik me të ashtuquajturën kompani mëmë. Degët / degët organizohen dhe menaxhohen veçmas, kryejnë aktivitete me palë të treta, në emër të kompanisë. Nga ana tjetër, zyrat përfaqësuese nuk mund të krijojnë të ardhura, por vetëm zhvillojnë dhe promovojnë veprimtarinë e të ashtuquajturës kompani mëmë: por ato mund të hyjnë në marrëveshje në emër dhe në emër të kompanisë.

Shumë investitorë të huaj veprojnë me sukses në Shqipëri përmes degëve / degëve të cilat, në mënyrë të ngjashme me zyrën përfaqësuese, duhet të regjistrohen në QKB-CNI; së bashku me dokumentet e korporatave të shoqërisë mëmë të kërkuara. Dega / dega ose zyra përfaqësuese përfaqësohet nga një përfaqësues ligjor i autorizuar nga e ashtuquajtura kompani mëmë.

Informacioni i mëposhtëm është i detyrueshëm për regjistrimin e degëve dhe zyrave përfaqësuese të kompanive të huaja:

1. a) Të dhënat e përmendura në shkronjat “a”, “b”, “c”, “d”, “d”, “e” dhe “h” të nenit 32 të Ligjit për shoqëritë tregtare të huaja, përfshirë numrin dhe vendndodhja e regjistrimit
2. b) Kapitali i ndërmarrjes së huaj;
3. c) Emri i degës ose zyrës së përfaqësimit, nëse është i ndryshëm nga ai i kompanisë së huaj;
4. d) Kohëzgjatja e degës ose e zyrës së përfaqësimit, nëse konstatohet;
5. d) Fushëveprimi i degës ose zyrës së përfaqësimit, nëse konstatohet;
6. f) Zyra e degës ose zyra përfaqësuese;
7. e) të dhënat e identifikimit të subjekteve përgjegjës për administrimin dhe përfaqësimin e degës ose një zyre përfaqësuese në lidhje me palët e treta, përfaqësuesit dhe mandatet e tyre;
8. h) Nënshkrimet e personave që përfaqësojnë degën ose një zyrë përfaqësimi në lidhje me palët e treta “(neni 37).

Dokumentacioni i regjistrimit:

– Akti dhe statuti i kompanisë së huaj, kur bëhet fjalë për dy dokumente të veçantë ose, nëse nuk bëhet fjalë, për një akt të barabartë krijimi, sipas ligjit të huaj, si dhe tekstin e plotë të ndryshimeve të tyre vijuese;

– Dokumentim që vërteton regjistrimin e kompanisë së huaj në juridiksion të huaj;

– dokumente që vërtetojnë gjendjen aktuale të kompanisë së huaj, të lëshuar brenda një periudhe jo më të madhe se 90 ditë nga data e aplikimit, me të dhënat e regjistrimit dhe përfaqësimit, duke përfshirë nëse informacioni është në likuidim ose falimentim;

– Pasqyrat financiare të kompanisë për vitin e fundit financiar, mbajnë standardet e kërkuara në vendin e huaj, nëse kompania e huaj ka qenë në biznes për më shumë se një vit;

– Vendim ose vepra të tjera të shoqërisë përkatëse të huaj sipas ligjit të huaj për hapjen e një dege ose zyre përfaqësimi. Dokumentet në këtë paragraf zëvendësohen me kërkesën e regjistrimit kur personi që kërkon regjistrim është gjithashtu organi kompetent për të vepruar vetëm në emër të një kompanie të huaj;

– Dokument identiteti i përfaqësuesit ligjor të degës (nëse është kërkuesi). Nëse aplikanti është i ndryshëm nga përfaqësuesi ligjor i degës, duhet të paraqitet autorizim;

Regjistrimi i personave juridikë me një aksionar, aksionar të subjektit juridik të huaj

Në rast të regjistrimit të personave juridikë ose të një aksionari të thjeshtë ose anëtarit të një personi juridik të huaj, përveç dokumenteve të kërkuara nga lloji i subjektit, kërkesa për regjistrim fillestar të dokumenteve bashkangjitur referuar në shkronjat “a”, “b” “c” dhe “d” të paragrafit 5 të nenit 28 më lart, për personat juridikë të huaj.

Ndërmarrje e përbashkët dhe kompani de fakto

(Përdorimi dhe shikhte)

Ligji shqiptar nuk rregullon në mënyrë specifike ndërmarrjet e përbashkëta ose kompanitë private de-fakto. Ndërmarrjet e përbashkëta parashikohen në Kodin Civil dhe legjislacioni shqiptar përdor termin “kompani e thjeshtë”. Ndërmarrjet e përbashkëta formohen përmes një kontrate, e lidhur midis dy ose më shumë individëve, fizikë ose juridikë, të cilët pajtohen që së bashku të ushtrojnë një veprimtari ekonomike me palët e treta. Veçori është se ndërmarrjet e përbashkëta nuk kanë personalitet juridik.

Në praktikë, përpara se të konsideroni hyrjen në një ndërmarrje të përbashkët, pritjet e palëve në lidhje me aspektet e ndryshme dhe kryesore të projektit të investimit duhet të përcaktohen me kujdes paraprakisht. Rekomandohet gjithashtu që partnerët të negociojnë një mekanizëm alternative të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve (p.sh. një klauzolë e arbitrazhit) në marrëveshjen e ndërmarrjes së përbashkët.

Kompania kolektive

(Shoqëria kolektive)

Në kompani në emër kolektiv, të gjithë anëtarët janë përgjegjës, bashkërisht dhe veçmas, pa kufizime, për detyrimet që rrjedhin nga statusi i anëtarit. Kreditorët e një kompanie në emër kolektiv kanë para së gjithash të drejtën të veprojnë kundër kompanisë në tërësi dhe, nëse kjo nuk është e mjaftueshme, ata mund të veprojnë kundër të gjithë aksionarëve dhe t’u kërkojnë atyre të paguajnë borxhet.

Nuk ka asnjë kapital minimal për themelimin e një kompanie në emër kolektiv. Ndërmarrja kolektive sipas ligjit shqiptar mund të konfigurohet si një marrëdhënie e ndërsjellë e agjencisë, në të cilën secili prej ortakëve ka autorizimin të lidhë kompaninë me palët e treta, pa njoftim. Nëse nuk është rënë dakord ndryshe në statutin e paraqitur në QKB-CNI, të gjithë aksionarët konsiderohen drejtorë.

Kompania skadon me skadimin e afatit, për shkak të vendimit të aksionarëve, falimentimit, vendimit gjyqësor dhe mos ushtrimit të veprimtarisë tregtare për dy vjet radhazi. Pavarësisht kësaj, ekzistojnë rrethana në të cilat mund të parashikohet vazhdimësia nga statuti. Pasqyrat vjetore financiare duhet të paraqiten.

Partneritet i kufizuar

(Komisioni Komandite)

Partneriteti i kufizuar karakterizohet nga prania e njëkohshme e dy kategorive të aksionarëve: partnerë të kufizuar dhe partnerë të kufizuar. Në një partneritet të kufizuar, partnerët e kufizuar janë përgjegjës për detyrimet shoqërore vetëm në përpjesëtim me pjesëmarrjen e tyre, ndërsa partnerët e kufizuar kanë përgjegjësi të pakufizuar për të gjitha detyrimet shoqërore.

Ligji nr.9901 parashikon dispozita të veçanta në lidhje me të drejtat dhe detyrimet e ortakëve të përgjithshëm.

Këto dispozita parashikojnë të drejtën e anëtarëve për raportin financiar të paktën dy herë në vit. Sidoqoftë, partnerët e përgjithshëm gjithashtu mund të mos marrin pjesë në administrimin e kompanisë. Nëse një partner i përgjithshëm merr pjesë në administrimin e kompanisë, ai mund të pësojë përgjegjësi të pakufizuar për detyrimet shoqërore. Në artikujt e shoqatës së një partneriteti të kufizuar, duhet të specifikohet pjesa totale ose vlera e kontributeve të aksionarëve individual, si dhe pjesa ose kontributi i bërë nga secili aksionar dhe përqindja e pjesëmarrjes së aksionarëve në fitimin e kompanisë.

Vdekja e një aksionari nuk rezulton në shpërbërjen e menjëhershme të partneritetit të kufizuar.

Kompania e Mirëbesimit – Mirëbesim

Regjistrimi i besimit përdoret për të garantuar konfidencialitetin e secilit që dëshiron të kryejë një operacion ose të mbajë një aktiv pa u paraqitur, për shembull, në mënyrë që të mos kërkojë oreks ose vëmendje nga palë të treta ose edhe si një masë e thjeshtë pasive e sigurisë. Regjistrimi i besimit kryen funksione shumë të rëndësishme, edhe kur nuk ka nevojë për konfidencialitet, për të parandaluar ose zgjidhur konfliktet midis aksionarëve, ose për të garantuar respektimin e angazhimeve të bëra ndaj kreditorëve.

Përdorimi i një kompanie besimi krijon një ndarje efektive dhe autonomi të pasurive midis bizneseve ose subjekteve të ndryshme, për të shmangur agresione të pamatur dhe jo të duhur nga kreditorët e ardhshëm ose personat e vetë-veturuar me të drejtë, ose më përgjithësisht për të krijuar një hapësirë ​​”private” në një kontekst gjithnjë e më i “informuar” dhe i lidhur, gjithashtu për të zbutur konfliktet e mundshme ose përdorimet instrumentale të të njëjtës.

Ndërhyrja e Besuarit është gjithashtu e përshtatshme në rastet kur është e nevojshme të drejtoheni ndaj një pale të tretë, të pavarur dhe profesional, për të garantuar përmbushjen e detyrimeve që nuk duhet të lihen në kompetencat e njërës nga palët kontraktuese.

Regjistrimi i besimit kryhet përmes një kontrate mandati në bazë të nenit. 1703 të KP, ku i besuari i transferon një të drejtë besimtarit që ka detyrimin ta ushtrojë atë sipas interesave dhe udhëzimeve të transferuesit ose të një pale të tretë. Me regjistrimin e besimit, administrata e besuar ka për detyrë të administrojë profesionalisht, në transparencë dhe konfidencialitet, pasuritë e besimtarit. Pronësia gjithmonë mbetet ekskluzivisht e të besuarit, ndërsa i besuari vepron sipas direktivave të dhëna nga vetë besuari.

Besuari garanton anonimitet, qetësi dhe ndarje efektive midis pasurive personale dhe profesionale të besuar, ose midis pasurive personale dhe familjare. Pasuritë e luajtshme në emër të besuar administrohen nga një ndërmjetës i autorizuar sipas zgjedhjeve dhe udhëzimeve të besuar, por të gjitha zhvillohen në emër dhe përmes besuarit. Nëse lloji i investimit të zgjedhur do ta lejojë atë, do të jetë e mundur të bëhet tatim përfundimtar pa detyrime të deklarimit të mëtejshëm, duke arritur kështu anonimitet të plotë edhe për aktivitetet e mirëmbajtura jashtë vendit, por që ekzistojnë ligjërisht në Itali. Për informacion: albaniainvestimenti@gmail.com

Ndërmarrja e huaj e besimit është një kompani që mund të jetë e dobishme (shumë herë e nevojshme) për të mbrojtur konfidencialitetin e saj ndaj palëve të treta: është një lloj kompani që mbron intimitetin ndaj palëve të treta, personave fizikë ose juridikë. Ndërmarrja e huaj e mirëbesimit, e autorizuar më së shpeshti të operojë me rregulla të veçanta të shtetit në të cilën është bazuar, megjithatë, nuk duhet (dhe nuk mund) të përdoret si një mjet për të mos paguar taksën për shkak të gjendjes së qëndrimit të të besuarit: kompania besimi i huaj është një mjet për të mbrojtur konfidencialitetin ndaj individëve privatë.

Qëllimi i vërtetë i përdorimit të një kompanie të huaj fiduciare mund të përcaktohet si ajo që synon prodhimin e një efekti juridik të konfidencialitetit dhe fshehtësisë absolute midis përfituesit të vërtetë të një aktivi dhe pronarit i cili është i dukshëm për publikun e papërcaktuar. Themelimi i një ndërmarrje të huaj fiduciare është një veprim ligjor i ligjshëm dhe i shpejtë në kohën e realizimit (nga 24 në 48 orë).

Titulli i besimit është një kontratë mandati, sipas së cilës një subjekt (i besuari) transferon një aktiv ose një të drejtë në një subjekt tjetër (të besuarin), i cili do ta administrojë atë ose do ta ushtrojë atë në emër të besuarit që mbetet pronari. aktivi ose e drejta për të kënaqur interesa të caktuara.

Me Regjistrimin Fiduciar, i besuari ka si detyrë të administrojë profesionalisht, në transparencë dhe konfidencialitet, në emër të besuarit, pasuritë e tij.

Konfidencialiteti është një mbrojtje shtesë për të besuarin, i cili synon pasurinë e tij te besuari, i detyruar me ligj (me kufij) që ta mbajë sekret identitetin e tij ndaj palëve të treta.

Ekziston një kompani e njohur e Mirëbesimit në Shqipëri.

Për informacion www.albaniainvestimenti.com

Regjistri Kombëtar i Kompanive (QKB-CNI)

Ligji Nr. 9901 dhe Ligji Nr. 9723, datë 3 maj 2007 “Për Qendrën Kombëtare të Biznesit” “(CNI ose QKB në shqip) i ndryshuar, ndryshoi procesin e regjistrimit për bizneset. Kemi kaluar nga një procedurë e administruar nga gjykata që kërkoi disa ditë dhe hapa të shumtë administrativë, në një proces të ri të racionalizuar, të lehtë dhe mjaft të shpejtë. Fillimi i një biznesi është bërë më i lehtë përmes publikimit në internet të dokumenteve përkatëse, me uljen e kostove të regjistrimit dhe konsolidimin e regjistrimit për taksat, sigurimet shëndetësore dhe sigurimin e punësimit, në një aplikim të vetëm.

Aktivitetet ekonomike, përfshirë psh turizmin, ndërtimin, telekomunikacionin, energjinë, financimin, tregtinë e karburantit, transmetimin radio dhe televiziv, peshkimin, tregtinë e produkteve mjekësore, kërkojnë një licencë specifike.

Ligji Nr. 10081, i 23 shkurtit 2009 “Për licencat, autorizimet dhe lejet në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikoi krijimin e një dyqani të vetëm për licencat – Qendra Kombëtare e Liçensimit (“CNL ose QKL”) , në bazë të parimit “one stop shop” Në zbatim të ligjit Nr. 131/2015 “Për Qendrën Kombëtare të Biznesit”, QKL dhe QKR tani janë subjekt i administrimit të QKB.

QKB lindi si një person i ri juridik që mbledh kompetencat dhe ofron në një “vend të vetëm” shërbimet që më parë ishin siguruar veçmas nga QKR dhe QKL.

Dokumentacioni i kërkuar në mënyrë të përmbledhur nga Regjistri Kombëtar i Kompanive (QKB-CNI) për regjistrimin e një kompanie të re në Shqipëri, përfshin ndër të tjera:

1. Akti i përfshirjes dhe artikujt e shoqatës të nënshkruar nga anëtarët themelues të cilët duhet të përmbajnë emrin e kompanisë, zyrën e regjistruar, qëllimin e korporatës, kapitalin fillestar, kohëzgjatjen (në Shqipëri mund të jetë i pakufizuar) dhe emri (et) i aksionarit (ave), drejtorit / unë ose drejtorët etj .;
2. Formulari i plotësuar paraqitet nga përfaqësuesi ligjor i kompanisë;
3. dokumentacionin në lidhje me anëtarët themelues të kompanisë dhe drejtorët.

Regjistrimi i një dege / degë ose zyre përfaqësuese

Në rast të regjistrimit të një dege ose zyre përfaqësuese, (QKB-CNI) gjithashtu kërkon:

1. aktin e përfshirjes dhe statutit të të ashtuquajturës kompani mëmë (dhe çdo ndryshim);
2. ekstraktin e lëshuar, jo më shumë se nëntëdhjetë ditë më parë, nga Dhoma Komerciale kompetente në vendin e origjinës ku është regjistruar e ashtuquajtura kompani mëmë; dokumenti i fundit duhet të tregojë se: (a) e ashtuquajtura shoqëri mëmë është regjistruar siç duhet në Regjistrin Tregtar, dhe se (b) ajo nuk është subjekt i shpërbërjes ose ndonjë falimentimi ose procedurë falimentimi (c) përbërja e administratës dhe organeve drejtuese të të ashtuquajturës kompani mëmë;
3. rezolutën e bordit të drejtorëve të të ashtuquajturës kompani mëmë, e cila vendos krijimin e degës ose zyrës përfaqësuese në Shqipëri, duke emëruar një përfaqësues ligjor;
4. pasqyrat vjetore financiare dhe pasqyrat financiare të lidhura me vitin e fundit të të ashtuquajturës kompani mëmë dhe raportin e ekspertëve të kontabilitetit;
5. formularin e plotësuar dhe dorëzuar nga përfaqësuesi i degës (ose përfaqësuesi i zyrës).

ORGANIZATAT E JASHTME TAB PASURISHME

ORGANIZATA STABLE “DEKA” OSE DEA E HUAJ

Kompania që dëshiron të ndërkombëtarizojë biznesin e saj me një prani të qëndrueshme mund të zgjedhë dy strategji të ndryshme depërtimi në tregjet e huaja:

1. Përmes krijimit të një dege të huaj;

ose

2. duke krijuar një organizatë të përhershme të huaj ose degë;

Dallimi kryesor midis dy llojeve të përshkruara më sipër konsiston në faktin se dega e huaj është një entitet juridik i veçantë i lidhur me kompaninë italiane nga një marrëdhënie pjesëmarrëse (ndërmarrje të investuara ose ndihmëse) ndërsa ndërmarrja e përhershme nuk është një person juridik autonom, por një strukturë organizative e ndërmarrjes mëmë, e vendosur në territorin e shtetit të huaj, me qëllimin për të realizuar të gjithë ose një pjesë të biznesit.

Koncepti i vendosjes së përhershme është një koncept thjesht “taksë” që identifikon, siç përcaktohet nga TUIR në art. 162, paragrafi 1, një “vend fiks i biznesit”.

Për krijimin e një dege jashtë vendit do të jetë e nevojshme të përmbushen të gjitha aspektet civile dhe fiskale të vendit ku dëshironi të vendosni, si dhe t’i siguroni atij kapital fillestar, përkundrazi në rastin e dytë është fakulteti i kompanisë italiane të vendosë nëse do t’i korrespondojë institucionit të përhershëm një fond fondesh; duke qenë se krijimi i përhershëm është një artikulim operativ i kompanisë italiane, detyrimet civile do të kufizohen në komunikimin e ekzistencës së degës (të njëanshme) për organet përgjegjëse dhe paraqitjen e pasqyrave vjetore financiare; nga pikëpamja e taksave, në veçanti TVSH-ja dhe taksat direkte, detyrimet e vetme do të jenë ato që lidhen me veprimtarinë e kryer në shtetin e huaj.

Më në fund, duhet theksuar se mungesa e një personi juridik të pavarur, ndërmarrje italiane dhe ndërmarrje e përhershme përbëjnë një entitet të vetëm, i cili përcakton shpërndarjen e drejtpërdrejtë të fitimeve (ose humbjeve) për kompaninë italiane dhe për këtë arsye mungesa e atribimit të dividentëve në marrëdhëniet “e brendshme”.

METODA E KUSHTETUTS S THE DEKUT

Për të ngritur një seli të përhershme jashtë vendit, kërkesat janë relativisht të thjeshta. Për kompanitë që dëshirojnë të hapin një degë të huaj, një rezolutë e Bordit të Drejtorëve që do të duhet të identifikojë një person përgjegjës është i mjaftueshëm në vetvete. Nëse, nga ana tjetër, ju doni të hapni një degë që plotëson kërkesat e një zyre sekondare, do të kërkohet një rezolutë e aksionarëve që ndryshon nenet e shoqatës dhe konkretisht artikullin në zyrë. Në këtë rast, mbledhja duhet të identifikojë personin përgjegjës të zyrës sekondare. Zakonisht arsyet që rekomandojnë hapjen e një zyre sekondare gjenden në nevojën për të regjistruar pasuri të paluajtshme ose pronë të luajtshme të regjistruar.

KU JANE DISPONUESHME PER PERDORIMIN E DEKUT

Do të thotë që, në zgjedhjen strategjike midis një dege të huaj ose një dege, këshillohet të zgjidhni një zgjidhje më pak radikale dhe të shtrenjtë, si në terma monetarë, ashtu edhe për sa i përket detyrimeve burokratike, të përfaqësuara nga “dega”. Padyshim që kjo zgjedhje paraqet zgjidhjen më të thjeshtë dhe më të përshtatshme në fillim të një procesi të depërtimit të një tregu të huaj.

KOMUNIKACIONET DUHET T M BHET N IN ITALI DHE PRORQITJE

Komunikimet që do të bëhen nga ndërmarrja mëmë italiane në lidhje me selinë e përhershme të huaj janë hapja e njësisë vendore jashtë vendit në Agjencinë e të Ardhurave dhe komunikimi në regjistrin e biznesit të Dhomës së Tregtisë Italiane në të cilën është vendosur ndërmarrja, e njësia e huaj vendase, duke bashkangjitur certifikatën relative të regjistrimit në regjistrin e ndërmarrjes së huaj (ose regjistrin ekuivalent). Duhet të theksohet se meqenëse kjo certifikatë është prodhuar në një gjuhë të huaj, do të kërkohet një përkthim i vërtetuar i këtij certifikimi.

Në vendin e huaj, organizata e përhershme do të regjistrohet dhe do të hapet një numër i TVSH-së në vend (në disa shtete dhe brenda kufijve të caktuar të qarkullimit, ky operacion mund të lihet).

Fokusi në llogaritjen dhe administrimin e tatimit të organizatës stabile

Siç kërkohet nga arti. 14, paragrafi 5, i Dekretit Presidencial Nr. 600 të vitit 1973 ekziston një detyrim për ndërmarrjet, subjektet dhe sipërmarrësit që kryejnë një aktivitet biznesi të vendosur jashtë vendit përmes organizatave të përhershme, të zbulojnë veçmas ngjarjet e menaxhimit që prekin degën në llogaritë e tyre, duke përcaktuar rezultatet për vitin veç e veç në lidhje me secilën prej tyre.

Prandaj, për të përmbushur saktë detyrimet e përcaktuara me ligjin italian, këshillohet që të mbahen seksione të ndryshme të kontabilitetit për regjistrimin e operacioneve të kompanisë italiane dhe të degës së huaj, si në rastin e kontabilitetit, të shprehur vetëm në euro, ashtu edhe në atë të kontabilitetit në euro dhe në monedha të ndryshme nga euro (siç kërkohet nga OIC nr. 26).

Mbajtja e llogarive të veçanta për ngjarjet e menaxhimit që përfshijnë degën e huaj, në valutë të huaj dhe në gjuhën lokale, gjithashtu do të bëjë të mundur që në mënyrë më të lehtë të respektohen detyrimet e përcaktuara me rregulloret e ndryshme të shteteve të huaja.

Në lidhje me detyrimet e TVSH-së jashtë vendit, në përgjithësi, organizata e përhershme është përgjegjëse për taksën në shtetin e huaj për operacionet e kryera atje.

Meqenëse kompania italiane dhe themelimi i saj i përhershëm konsiderohen një subjekt i vetëm, një problem i veçantë ka të bëjë me kalimin e brendshëm të shërbimeve dhe mallrave për qëllime të TVSH-së. Shërbimet e ofruara në mes të kompanisë mëmë dhe selisë së përhershme nuk janë të rëndësishme, ndërsa një diskutim i ndryshëm duhet të bëhet për transferimin e mallrave të cilat përkundrazi konsiderohen si blerje dhe shitje të mallrave brenda bashkësisë në rast se dega është e vendosur në një shtet të BE-së, me nevojën për pasojë të prezantoni modelin Intrastat.

Përndryshe, në kontekstin EXTRA-BE, transferimet e brendshme të mallrave konsiderohen të jenë importe dhe / ose eksporte aktuale, në varësi të legjislacionit doganor.

Një sqarim i mëtejshëm në lidhje me transferimet e brendshme të pasurive: “si duhet të llogariten këto lëvizje në terma të kontabilitetit dhe taksave?”. Duke marrë parasysh sa më sipër, faturat pro-forma ose faturat tregtare duhet të lëshohen, në varësi të rastit specifik, midis kompanisë mëmë dhe degës së huaj.

Më në fund, një përmendje e çështjes së drejtpërdrejtë të taksave. Rregullorja Irap, në art. 12, paragrafi 1, i Dekretit Legjislativ 466/1997, thotë se përsa i përket personave të tatueshëm që banojnë në Itali për aktivitetet e tyre jashtë vendit, pjesa e vlerës së gjeneruar jashtë vendit zbritet nga baza totale e taksave firmë.

Sa i përket taksimit të Ires ose Irpef, dega do të duhet të respektojë taksimin e parashikuar nga shteti i huaj për pjesën e të ardhurave të prodhuara atje. Në Itali, kompania do të deklarojë të ardhurat përfshirëse të të ardhurave të prodhuara jashtë vendit, duke zbritur shumën e paguar tashmë në vendet e huaja nga taksat e përgjithshme (neni.165, paragrafët 1 dhe 2, të TUIR).

DEPOZITI BUXHETOR DHE BUXHETET PJESORE

Kompania italiane, nëse është e detyruar të hartojë pasqyrat financiare, do të duhet të paraqesë pasqyrat financiare duke përfshirë të gjitha lëvizjet e kontabilitetit, përfshirë ato të selisë së përhershme. Nga ana tjetër, organizata e përhershme do të duhet të përmbushë vetëm detyrimet tatimore në lidhje me të ardhurat e prodhuara në shtetin e huaj dhe do të duhet të paraqesë bilancin e kompanisë mëmë të përkthyer në gjuhë me regjistrin e biznesit të shtetit të huaj, përveç bilancit të degës në gjuhën vendase dhe monedhën.

Theksohet se kjo pasqyrë financiare nuk është një pasqyrë financiare e konsoliduar, por një pasqyrë normale financiare, pasi kompania mëmë dhe dega janë një entitet i vetëm. Në rastin e një dege të huaj, do të jetë e nevojshme të paraqiten pasqyrat e konsoliduara financiare.

Burimi: Ligji i Konsoliduar i Taksave mbi të Ardhurat (TUIR); Dekret Legjislativ n. 466/1997;

Taksat zakonisht aplikohen për kompanitë tregtare

Sipas ligjit të taksave shqiptare, një kompani e përfshirë rishtazi në Shqipëri i nënshtrohet taksave kryesore të mëposhtme.

Taksat mbi të ardhurat:

›15% e rezultatit neto, përveç nëse kompania klasifikohet si një kompani e vogël (me qarkullim vjetor deri në 8 milion lekë ose afërsisht 58,800 €);

›Tarifa e pastrimit (taksa e komunës): tarifë vjetore, në varësi të llojit të të ardhurave vjetore dhe llojit të veprimtarisë ekonomike;

›Taksa e pronës (taksa e qytetit): një taksë vjetore për metër katror për sipërfaqen e pasurive të patundshme në pronësi të kompanisë, nëse aplikohet;

›Taksa vjetore e arsimit (taksa e komunës) ;;

›Taksa vjetore e reklamimit (taksa e komunës); nëse aplikohet.